Het weer was fris. Het was nog iets donker. Het regende nog een beetje.. Ik verliet mijn huis op weg naar school. Ik was niet echt super gemotiveerd maar ik had ook geen keuze. Ik had echter geen hekel aan school. Ik hield er echter van. Ik hield ervan om dingen te leren. Een intellectueel, zo zou ik genoemd en gekenmerkt kunnen worden. Het was dus niet het naar school gaan waar ik die dag een probleem mee had. Het was echter dit weer.. Ik had geen motivatie. Hoe in hemelsnaam wil je ergens voor gemotiveerd zijn als het koud, donker en vroeg is, en als het daarbovenop nog regent?
Bon, stoppen met klagen, ik moest nog op tijd aankomen om mijn bus te nemen. Terwijl ik aan het wandelen was, zette ik mijn oortelefoon op en schakelde de muziek aan. Niet alleen is het belangrijk om muziek te beluisteren tijdens het wandelen, in mijn geval is het ook belangrijk voor het beoefenen van bepaalde talen. Ik spreek een aantal vreemde talen en muziek is één manier om een taal te behouden en om die taal gemakkelijk in mijn hoofd te laten passeren. Momenteel was het een muziek van een Braziliaanse groep die Melim heet en die echter bekend en beroemd was.
Aan de halte moest ik nog even wachten. Ik woonde heel dichtbij en vertrok in het algemeen op tijd. Het gebeurde dus vaak dat ik een paar minuutjes moest wachten.
Toen de bus kwam, nam ik mijn abonnement en ging naar voren zitten. Deze plaats nam ik altijd. Ik weet niet echt waarom. In de tussentijd had ik mijn oortelefoon afgenomen en die langs mijn nek gezet omdat ik even een boek wilde lezen. Maar terwijl ik terug in mijn verhaal wou duiken, werd ik uit mijn concentratie gehaald door een geluid. Het was echt zwak. Ik probeerde heel hard te luisteren om te begrijpen wat het was, waar het vandaan kwam, wat het zei en in welke taal. Eerste lukt het me niet. Het geluid was te laag. Ik keek rond en zag niemand spreken. Niemand in de bus kon de oorzaak zijn van wat ik hoorde. Toen dacht ik: Een geest? zou dat een geest kunnen zijn? Zou ik door een overleden persoon aangesproken zijn? Werd ik gek? Al die gedachten kwammen naar mijn hoofd. Ik begon echt bang te zijn…
Over geesten had ik niet echt een mening. Normaal gezien geloof ik alleen in wat ik kan zien of waarmaken, maar ik kan ook niet beweren dat iets niet bestaat alleen omdat ik het met mijn eigen ogen nooit heb gezien.
Dus, ik vind het gewoon beter om niets te beweren en heb geen mening.
Ik kan dus niet verklaren of ik al dan niet in geesten geloof. Tot dat ik er één met mijn eigen ogen zie… En dit wil ik niet per sé niet gebeuren…
Ik dacht nog even na om een wetenschappelijke uitleg te vinden om dit geluid te verklaren.
En dan is opeens de frank gevallen!
Mijn oortelefoons, die ik had uitgetrokken, waren nog aan. Het was mijn muziek die ik zwakjes hoorde…